Dalam suatu ujian matematika yang mendadak
Yang penuh dengan ketidaksiapan
Temanku bertanya…
“Apakah Kau sudah belajar tadi malam?”
“Belum, tapi Aku yakin akan dapat nilai bagus kalau rajin berzikir
Sebentar, biarkan aku berzikir dulu, ya…”
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Sudah enam kali… biar kutambah lagi
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Tambah enam lagi, jadi….
Lima belas
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah, Subhanallah Walhamdulillah Walailahaillah
Sudah berapa ya?
Tapi kukira cukup untuk ujian dadakan ini
Ujian selesai guruku berucap
“Zikir bukan untuk dihitung…”
Temanku yang satu lagi dengan bau mulut puasanya ikut menimpali
“Sudahlah Pak… biarkan Tuhan yang menilai ujiannya”